Kup teraz na Allegro.pl za - Sosjerka w formie ryby - Korostyn (14458880960). Allegro.pl - Radość zakupów i bezpieczeństwo dzięki Allegro Protect! Wybór odpowiedniej akcji wędki zależy od wielu czynników, takich jak waga przynęty, wielkość ryby, technika łowienia i warunki panujące na wodzie. Zasadą jest, że im cięższa przynęta i im większa ryba, tym szybsza powinna być akcja wędki. Z drugiej strony, jeśli łowimy lżejsze przynęty i mniejsze ryby, wolniejsze akcje Witajcie!Dzisiaj sprawdzam mod dodający wiele różnych rodzajów ryb, nowe wędki i wiele więcej w minecraft!link do moda: https://www.curseforge.com/minecraft/ Dobre parametry techniczne oraz wygodne składanie zapewniają komfort użytkowania oraz transportu wędki. Wędki Daiwa Ninja X Carp są polecane do łowienia z gruntu. W zestawie znajduje się także materiałowy pokrowiec ochronny, ułatwiający przechowywanie i przewożenie wędki. długość: 3 m; długość transportowa: 157 cm; elementy: 2 Pierwszy to spławiki z obciążeniem własnym i bez obciążenia. Przy łowieniu waggler method główna zasada mówi, że minimum 80% obciążenia musi znajdować sie w okolicy spławika. Dlatego jest wygodne użycie spławików specjalnie do tego wykonanych – z odpowiednia ilością obciążenia w dolnej części korpusu. Horoskop dzienny na poniedziałek 27 listopada 2023 - Ryby 27.11.2023. Redakcja Internetowa. 2023-11-27 7:00. Ryby, dziś jesteś w centrum szczęścia. Twoje gwiazdy są w doskonałej harmonii AbZl8qU. Administratorem danych osobowych jest Krzysztof Warzyński prowadzący działalność gospodarczą pod firmą Krzysztof Warzyński Światłoprojekt, z siedzibą w Warszawie , ul. J. Krysta 4 lok. 49, adres e-mail inzynier@ Podanie Pani/Pana danych jest dobrowolne i jest warunkiem odpowiedzi na zgłoszenie kontaktowe oraz po wyrażeniu zgody wysyłki newslettera, a ich niepodanie uniemożliwi przeprowadzenie tych czynności. Dane Pani/Pana będą przetwarzane w celu odpowiedzi na zgłoszenie kontaktowe lub przesyłania informacji handlowych przekazywanych za pomocą poczty elektronicznej w formie newslettera, zwane dalej jako „prawnie uzasadniony interes Administratora”. Dane Pani/Pana będą przechowywane przez okres: do czasu wypisania się z subskrypcji/wycofania przez Panią/Pana zgody na przetwarzanie danych osobowych. Przysługuje Pani/Panu prawo do żądania dostępu do swoich danych osobowych, ich sprostowania, usunięcia, ograniczenia przetwarzania oraz ich przenoszenia. Przysługuje Pani/Panu prawo do wniesienia sprzeciwu wobec przetwarzania danych, wniesienia skargi do organu nadzorczego oraz cofnięcia zgody w dowolnym momencie bez wpływu na zgodność z prawem przetwarzania, którego dokonano na podstawie zgody przed jej cofnięciem. Administrator wyznaczył Inspektora Ochrony Danych, z którym można kontaktować się we wszystkich sprawach związanych z przetwarzaniem danych, pod adresem e-mail: studio@ oświadczam, że zapoznałem się z Regulaminem Świadczenia Usług i wyrażam zgodę na jego treść wyrażam zgodę na kontakt ze strony od Krzysztofa Warzyńskiego prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Krzysztof Warzyński Światłoprojekt, z siedzibą w Warszawie w zakresie określonym w treści formularza zgłoszeniowego/kontaktowego, wyrażam zgodę na otrzymywanie od Krzysztofa Warzyńskiego prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą Krzysztof Warzyński Światłoprojekt, z siedzibą w Warszawie spersonalizowanych ofert oraz informacji handlowych, dotyczących usług i produktów własnych oraz firm współpracujących z nim, w tym na używanie dla celów marketingowych udostępnionego przeze mnie numeru telefonu, innego telekomunikacyjnego urządzenia końcowego, adresu poczty elektronicznej (e-mail) oraz innych adresów (oznaczeń) używanych w internetowych i mobilnych serwisach społecznościowych, Łowienie kleni na przepływankę, to druga obok spławikowego wyczynu forma wędkarstwa, która bezpośrednio wpłynęła na to, jak wygląda moja codzienność. O ile całe moje życie jest w zasadzie od zawsze determinowane kalendarzem startów, o tyle kleniowe wypady idealnie wypełniły jego lukę pomiędzy późną jesienią i wiosną. Wcześniej ten czas zajmowały mi treningi doskonalenia zawodniczych umiejętności. No i oczywiście łowienie podlodowe, które w ostatnich latach stało się dość epizodyczne. O tym, że duże klenie łowi się na chleb wiedziałem od dawna, i w przeszłości nieraz tego próbowałem. Efekt zawsze był ten sam – zero ryb i poirytowanie ciągle spadającą z haczyka przynętą. Przyczyną mojej nieudolności był fakt, że nie poświęciłem temu należytego czasu i uwagi. Liczyłem na szybkie efekty, bez zainwestowania kapitału cierpliwości w naukę. Łowienie typowo rekreacyjne, odkąd poznałem emocje wędkarskiej rywalizacji, nigdy mnie szczególnie nie angażowało. Zamiast iść na „zwykłe ryby”, wolałem ogarniać sprzęt na kolejne zawody. Dopiero, kiedy pandemiczne względy pozbawiły mnie nadziei na rychłe starty, zacząłem szukać alternatywy. Przypomniałem sobie, że kiedyś kilka razy łowiłem stickiem i bardzo mi się to podobało. Tak więc, zgłębienie tej metody, okazało się moim pierwszym alternatywnym pomysłem. Natura każdego wyczynowca uwielbia, jak dopracowywane detale decydują o skuteczności. I kiedy dostrzegłem, że stick ma w sobie mnóstwo wyczynowego charakteru, natychmiast pochłonął całą moją uwagę! Dodatkową wartością tej metody, jest niebywała frajda, wynikająca z jej finezji. Swoją drogą, od tego czasu, fascynują mnie angielskie zawody rozgrywane na dzikich rzekach. Tam, to natura wytycza stanowiska, a te determinują najbardziej efektywne metody, którymi często są stick i waggler! W przyszłości chciałbym wziąć udział w takich zawodach, dlatego regularnie staram się doskonalić swoje umiejętności. Pochłaniając angielskie media wędkarskie, nasycone wiedzą o rzecznej przepływance, szczególnie publikacje Dave’a Harrella, często napotykałem na materiały poświęcone łowieniu na chleb tostowy. Stwierdziłem, że jeśli w sticku wszystkie wskazówki Dave’a okazywały się efektywne, to dlaczego by nie spróbować złowić klenia na chleb…? Pierwsze moje próby generalnie przypominały te sprzed lat. Przez dłuższą chwilę irytowałem się brakiem czucia chleba w roli przynęty, a później po prostu łowiłem na pinki. Wszystko się odmieniło, kiedy na trzeciej kolejnej wyprawie, w pierwszym rzucie, niespodziewanie zaciąłem pięknego klenia! W kilka sekund przegrałem, wtedy jeszcze nierówną walkę, ale poczułem ten smak przygody! Do końca tej wyprawy brania już nie miałem, ale za to pierwszy raz konsekwentnie łowiłem na chleb. No i tak zaczęła się moja „klenioza”! Odbiła mi totalna palma na punkcie biegania za kleniami. Do tego stopnia, że dosłownie każdego kolejnego dnia zasuwałem nad Łynę, aby chociaż przez godzinę popływać zestawem. Szybko dostrzegłem, że to łowienie daje dużą elastyczność wpasowania się w wolny czas. Dojście na łowisko oznacza niemal natychmiastową możliwość oddania pierwszego rzutu. Tak samo zakończenie i zwinięcie sprzętu, nie angażuje nawet dłuższej chwili. Można śmiało powiedzieć, że to taki jakby „spławikowy spinning”! Klenioza wywarła we mnie tak wielkie emocje, że minionej zimy tylko na chwilę wszedłem na lód, by po chwili z niego zejść i pojechać nad Łynę… Klenie złowiłem nawet między pływającymi krami, w mrozie przekraczającym -10 stopni!!! Co ciekawe, przy odrobinie wprawy, zaparcia i odpowiednio wysuszonym przez mróz powietrzu, jest to jak najbardziej realne. Największym wyzwaniem jest wysoka wilgotność połączona z niewielkim mrozem – wtedy łowienie staje się naprawdę uciążliwe. Ogólnie przepływanka w pełni zimy technicznie jest ekstremalnie uciążliwa. Podobnie jak brodzenie w śniegu do pasa, co akurat w moim przypadku nie oznacza, że opady śniegu musiały być jakieś szczególnie duże… Ale najważniejsze – ten cały trud staje się mega przygodą, kiedy w zimowej aurze zatniemy ponad 40 cm kluchę… NIESAMOWITE przeżycie!!!!!!!!! Owocem tej fascynacji są zdobyte doświadczenie i umiejętności. Myślę, że jest to właściwy moment, aby tą wartością móc się podzielić. Co prawda, moją wiedzę zawarłem już w opublikowanych na Górek TV filmach. Ale jak to w filmach, jest ona dość mocno rozproszona i często wyrwana z kontekstu. Natomiast tutaj chcę stworzyć solidny poradnik o” łowieniu kleni na chleb – od A do Z”. Tak więc, po przydługawym wstępie, przejdę wreszcie do konkretów. Sprzęt Zestawienie sprzętowe w tym przypadku z jednej strony jest banalne, a z drugiej, każdy źle dobrany element będzie znacząco obniżał naszą skuteczność. W tej metodzie efektywność jest trochę zero-jedynkowa, tak jak w moich wspomnianych początkach. Nieraz dostaję wiadomości, których treść jest mniej więcej taka: „robię wszystko jak pokazujesz, ale nic nie łowię”. Najczęściej okazuje się, że to „wszystko”, to duże uogólnienie, a sukces jednak tkwi w szczegółach. Wędka Do kleniowej przepływanki używam zarówno odległościówek jak i bolonek, o długości 4,5 – 5 m. Oczywiście na dużej rzece uzasadnione będą dłuższe wędki, a na nizinnym „ciurku”, szerokości rowu melioracyjnego, wystarczą te niespełna 4-metrowe. Fundamentalnie kij powinien być mocny i szybki. Tylko taki pozwoli na dynamiczne zacięcie w tzw. tempo – zazwyczaj agresywnego i szybkiego brania. Hol klenia, przynajmniej w pierwszej fazie, musi być bezkompromisowy. I tutaj delikatna wędka nam nie pomoże. Bardziej logiczna i praktyczna wydaje się bolonka. Jednak ma ona jedną i jedyną wadę. Mianowicie niewielką ilość przelotek, zazwyczaj średniej jakości. Nie stanowi to problemu, kiedy łowimy ciężkim 8-gramowym zestawem, a w powietrzu nie ma wiele wilgoci. Jeśli jest inaczej tzn. siąpi deszcz, wtedy blank bolonki staje się swoistym lepem na lekką żyłkę, w skrajnych przypadkach zupełnie uniemożliwiając łowienie. To co jest wadą bolonek, jest jednocześnie zaletą odległościówek. Żyłka w gęsto osadzonych przelotkach, idzie w nich jak po przysłowioym sznurku. Jest to szczególnie ważne, kiedy na kołowrotku mamy stosunkowo nie małą średnicę: 0,18-0,20 mm. Poza tym, odległościówki są szybsze i ogólnie przyjemniejsze w użytkowaniu. Te najodpowiedniejsze będą opisane jako cw. 10-30 g, choć 8-25 g też powinny dać radę. Kołowrotek Żaden ze mnie specjalista w tym zakresie, więc rozwodzić się nie będę. Od lat używam Mivardi Daemon’y, które oceniam jako solidne i niezawodne. Poza tym, co jest dla mnie ważne w kontekście odległego wypuszczania zestawu – bardzo szybko zwijają żyłkę. Koneser-teoretyk pewnie by się w nich do czegoś przyczepił, ale ja użytkowo tych mankamentów nie dostrzegam. Żyłka I teraz dotarłem do ekstremalnie ważnego elementu, który pozornie takim się nie wydaje. Też tak myślałem, dopóki nie zacząłem dostrzegać różnic w łatwości prowadzenia zestawu, w zależności od zastosowanej żyłki! Mam na myśli zarówno jej rodzaj jak i średnicę. Wydawać by się mogło, że każda nietonąca żyłka będzie dobra. Okazuje się jednak, że to za mało, bo ta musi być jeszcze jak najlżejsza. Każdy kto łowił przepływanką / wypuszczanką na dużym dystansie, wie jak ważne jest to, aby żyłka pomiędzy szczytówką i spławikiem układała się możliwie najbardziej liniowo. To wymaga częstego jej korygowania, poprzez płynne oderwanie od powierzchni wody i ponowne liniowe ułożenie. W przeciwnym razie nie mamy kontroli nad zestawem, i tym samym nie możemy go właściwie poprowadzić. Im żyłka jest twardsza i cięższa, tym bardziej „klei się” do wody i trudniej jest ten zabieg przeprowadzić. W konsekwencji nerwowo poruszamy zestawem, zaburzając jego płynną pracę. Z chlebem na haczyku ma to jeszcze większe znaczenie, bo każde szarpnięcie spławikiem, to ryzyko zerwania i tak trzymającej się „na słowo honoru” przynęty. W tym miejscu z pełnym przekonaniem i odpowiedzialnością mogę polecić żyłkę BOLO sygnowaną naszą marką. Jej właściwości na tyle szczegółowo wymieniłem w opisie produktu, że trudno mi tutaj cokolwiek dodać. W każdym razie, kto spróbuje tej żyłki, zrozumie wspomnianą wyżej różnicę. Do łowienia kleni w grę wchodzą tylko dwie średnice: 0,18 i 0,20 mm. Mimo, że na papierze różnica między nimi jest niewielka, to jednak dość wyraźnie odczuwalna podczas prowadzenia zestawu. Osiemnastka jest lżejsza i tym samym „łatwiejsza w obsłudze”. Niestety w tym przypadku, coś jest kosztem czegoś. Kiedy na przyponie damy wysokiej klasy żyłkę 0,148 (np. Nylon Premium), to mimo węzłów, na zaczepie może okazać się mocniejsza, niż ciągle szorowana w przelotkach 0,18. Bardzo lekka żyłka sama w sobie, też nigdy nie będzie tak pancerna, jak topowe przyponówki. No więc 18 czy 20? W moim przypadku czynnikiem najbardziej determinującym wybór, jest stopień trudności prowadzenia zestawu, uzależniony przede wszystkim od wiatru. Kiedy wieje z prądem tj. w dół rzeki – wolę użyć 18stkę i odpowiednio cięższy zestaw, np. normalnie 4 g byłoby ok, a ja zakładam 6, nawet 8 g. Nie boję się 0,13 na przyponie, bo przy tej średnicy dobra żyłka ma już dość mocy, aby walczyć z ponad półmetrowym kleniskiem. 20stka na kołowrotku mimo wszystko jest dla mnie standardem. Ta grubość ma już dość mocy, aby w twardych zaczepach łatwo zrywać haczyki. Jest też znacznie bardziej odporna na eksploatację, nawet mocno „zmęczona” powinna dać radę. O ile w odległościówce żyłka nawinięta pod rant szpuli, to moim zdaniem nic dobrego, o tyle w wypuszczance jest to wskazane. W tej metodzie nie rzucamy daleko, stąd ryzyko „zeskoczenia” zwojów jest znikome. Natomiast daleko zestawem płyniemy i ważne jest, by żyłka możliwie swobodnie schodziła z kołowrotka. Nawiniętą wysoko pod rant, łatwiej jest kontrolować, dociskając / odpuszczając szpulę palcem. Fabryczny odcinek 300 m można wykorzystać dwojako. Pierwszy, oczywisty sposób: podzielić na pół i nawinąć z wcześniejszym podkładem. Kiedy stwierdzimy, że żyłka swoje już przeszła, po prostu zamieniamy ją na świeżą. Ważne jest właściwie „utrafić” z ilością podkładu, aby po nawinięciu odcinka 150 m, dalej nie brakowało kilku mm do rantu. Drugi sposób, to przewijanie całości żyłki, tj. 300 m z jednej szpuli kołowrotka na drugą. A to po to, by na zewnątrz dać świeży nieużywany odcinek, a pod spód schować ten wyeksploatowany. Spławik Ze spławikami jest tak, że dużo w tym zakresie można zarówno upraszczać, jak i komplikować. Zacznę od uproszczenia. Jeśli wybierzemy jeden z tych spławików: Stick Chub, Stick Bread, Balsa Missle, Avon, Loafer w zakresie od 4 do 8 g, to w zupełności nam wystarczy! Ich wspólnym mianownikiem są wyporność i pływalność obszernej anteny. Tylko taka jest w stanie „udźwignąć” dużą i oporną dla wody przynętę, jaką jest kawałek chleba. Jednak, jeśli chcesz się „wyspecjalizować”, to polecam dwa typy spławików. Pierwszy „ala boloński”, czyli z wyodrębnionym korpusem, anteną i kilem. Takim jest Stick Bread, który pierwotnie zaprojektowałem do łowienia na krążki chlebowe. W praktyce okazało się, że ten spławik doskonale sprawdza się także do znacznie większych płatków chlebowych. Jego długa i wyporna antena zwiększa szansę rozróżnienia „źródła brania” tzn. ryby i zaczepu. W ten sposób zamiast „ciąć” wszystko, jestem w stanie zareagować na fałszywą sygnalizację – lekkim przytrzymaniem zestawu i przepłynięciem przynętą nad podwodną zawadą. W efekcie pustych zacięć jest mniej, i tym samym w łowisku generuję mniej niepożądanego hałasu. Stick Bread do łowienia na krążki wyważam tak, aby z wody wystawała cała antena, wraz z naciągniętym na nią czarnym igielitem. Jeśli ten sam zestaw ma mi służyć do płatków chleba, należy go odciążyć o około 0,4 g, czyli zdejmując np. dwie śruciny nr. 4. Jako, że łatwiej jest założyć, niż zdjąć śruciny, robiąc zestaw pozostawiam go niedoważonym z myślą o tej większej przynęcie. Drugi typ, to kleniowo-chlebowy klasyk, taki jak wzorowany na angielskich spławikach – Stick Chub. W spokojnym nurcie jego jedyną przewagą, nad wyżej opisanym, będzie lepsza widoczność na dużym dystansie. Natomiast w płytszych i szybkich rzekach, spływ takiego wyostrzonego cygara będzie stabilniejszy, a agresywne ataki kleni lepiej sygnalizowane tzn. był spławik i go nie ma! W kontekście krążków należy go wyważać do czerwonej końcówki, natomiast do płatków powinna wystawać cała antena, wraz z naciągniętym igielitem. Ostatecznie w kontekście doboru spławika, najważniejszy nie będzie jego kształt, a wielkość (wyporność) i wynikający z niej ciężar zestawu. Zakładając stosunkowo grubą żyłkę na kołowrotku, dystans łowienia i priorytetowe znaczenie kontroli nad przynętą – spławik lepiej, żeby był za duży, niż za mały. Spławiki 3-4 g będą dobre albo w płytkiej, albo leniwie płynącej rzece. W niekorzystnym wietrze 5-6 g, to taki minimalny standard. Tam gdzie rzeka jest bardziej rozległa, głębsza i szybsza, lub kiedy warunki są naprawdę trudne – 8 g będzie optymalne. W mojej praktyce wygląda to tak: jeśli czuję, że brakuje mi kontroli nad spławikiem, to wtedy zmieniam go na większy kaliber. Zestaw na klenie Jego budowa i schemat są bardzo proste, tak jak na poniższych dwóch przykładach. W przeciwieństwie do innych metod, tutaj precyzja wyważenia spławika nie jest aż tak istotna. Wszystko montuje się na solidnych „gabarytach”, stąd przygotowanie takiego zestawu nad wodą, to dosłownie kilka minut. Jednak z praktyki wiem, że mimo wszystko lepiej zrobić go w domu, i nie tylko jeden, a chociaż kilka. Po pierwsze, często zmieniają się warunki łowiska. A po drugie, nad wodą możemy zdziwić się brakiem jakiegoś niezbędnego elementu np. silikonowych igielitów. Do tego w zimnie i wilgoci wiązanie czegokolwiek jest po prostu nieprzyjemne, wręcz frustrujące. Zestaw robię nie dłuższy niż 1,5 m. Łączę go z żyłką kołowrotka za pomocą niezawodnego węzła baryłkowego. Krótki zestaw jest po to, aby spławik zawsze znajdował się na żyłce z kołowrotka, nad węzłem. Jeśli na zaczepie przypon okaże się za mocny, to zawsze jest szansa, że zerwanie nastąpi na łączeniu żyłek, i tym samym chociaż uratujemy nasz spławik. To z czego zrobimy główne obciążenie nie ma istotnego znaczenia. Używam to, co mam pod ręką. Niewielką przewagą użycia 3-4 dużych śrucin, względem jednej oliwki / kulki, jest mniejsza „hałaśliwość” podczas wpadania do wody. Nie mniej ta, i tak zależy przede wszystkim od techniki rzutu – przed wpadnięciem do wody, zestaw powinniśmy w ostatniej chwili zastopować (tak jak w odległościówce). Kiedy go na napiętej żyłce wyprostujemy – plusk będzie nieporównywalnie mniejszy. Obciążenie sygnalizacyjne robię ze śrucin nr. 4. Muszą być co najmniej dwie. Łowiąc na płatki chleba, obie skupiam pod przyponem. Natomiast, kiedy zakładam znacznie mniejsze krążki, wtedy jedną śrucinę daję pomiędzy przypon i obciążenie główne – tak jak na powyższym diagramie. W angielskiej prasie, w kontekście przyponów „chlebowych”, rzadko ktokolwiek wspomina o mniejszej średnicy jak 0,18 mm… Można z tego wyciągnąć wniosek, że większość treści pochodzi albo od osób związanych z wędkarskim biznesem, albo w tamtejszych rzekach nie ma zaczepów, albo ich przyponówki są jakieś słabsze. To po prostu musi kończyć się zrywaniem spławików! Z mojej praktyki 0,148 to absolutny maks, a 0,128 bez problemów daje radę. Poza tym, nie można zapominać, że pierwotnie skuteczność tej formy przepływanki wynika z naturalnej prezentacji przynęty. Gruby przypon napewno temu nie sprzyja. Klenie wbrew pozorom nie są wybitnie silnymi rybami, większość energii tracą zaraz po zacięciu. Wtedy przez chwilę są prawdziwymi wariatami! I tutaj amortyzacyjną „robotę robi” przede wszystkim rozciągliwość bardzo długiego, zazwyczaj kilkudziesięcio-metrowego odcinka żyłki. Jednak każda kluska w swoim DNA ma zapisany niesamowity spryt. Kleń nawet umęczony, tuż przed podebraniem, wykrzesa z siebie resztki sił, aby dosłownie wbić się w jakieś chaszcze. I w takich okolicznościach grubszy przypon faktycznie zwiększa nasze szanse na wyszarpanie klenia z traw, a przy odrobinie szczęścia nawet i gałęzi. Do płatków chleba stosuję haczyk im110 w rozmiarze 10. Wbrew pozorom, to nie jest jakiś szczególnie pancerny skobel. Wręcz przeciwnie, jest lekki, dość elastyczny i baaardzo kąśliwy. Kute, pancerne haki mi osobiście się nie sprawdzały. Klenie prawie zawsze biorą bardzo daleko, żyłka jest rozciągliwa, wędka elastyczna, i tym samym energia zacięcia realnie jest niewielka. Dlatego grube haki często odbijają się, lub nie osadzają wystarczająco mocno. Za to im110 jest niczym żądło, które wkłuwa się dosłownie na dotyk! Jego elastyczny drut sprawia, że czasem udaje się wyjąć ryby, które są bardzo delikatnie zapięte. Haczyki do krążków powinny być znacznie mniejsze, stąd proporcjonalnie ich drut musi być grubszy i mocniejszy. Nie zapominajmy, że potencjalnie będziemy musieli zmierzyć się z dużą rybą. Wybór tutaj jest szeroki. Odpowiednie będą im67 nr. 14, im110 nr. 16, katana 1041 nr. 12 i w tym samym rozmiarze colmic b957. Ustawiając grunt na zestawie, najważniejsze jest uniknięcie w pierwszych rzutach – twardego zaczepu! Nie możemy dopuścić do tego, aby żerującego klenia spłoszyć, nim jeszcze będzie miał szansę zauważyć naszą przynętę. Dlatego grunt należy zwiększać stopniowo, z każdym kolejnym rzutem. Do momentu, aż spławik wyraźnie zasygnalizuje kontakt zestawu z dnem – będzie wychylał się z prądem rzeki, delikatnie podskakiwał lub się przytapiał. Klenie są wyjątkowo mobilne, o czym świadczy choćby sam sposób ich nęcenia. Dlatego ustawienie gruntu ma znaczenie głównie w kontekście prezentacji przynęty. W pełni zimy ryby te raczej trzymają się dna. Mając pewność, że w łowisku nie ma zaczepów, lub na sam koniec obławiania miejscówki – często zestaw mocno przegruntowuję. Wiosną, kiedy klenie są już aktywne, zdecydowanie wolą żerować nad dnem. Innymi słowy, dobór właściwego gruntu, to kwestia intuicji i ciągłego poszukiwania. Pozostały sprzęt Nad rzekę zabierajmy ze sobą tylko to, co jest niezbędne. W moim przypadku są to: wiaderko w roli nosidełka, nabierak do wody (może służyć jako pojemnik na zanętę), ręcznik (którego jak widać po moich spodniach używać nie potrafię) i możliwie najmniejszy pojemnik na akcesoria (zestawy, haczyki, żyłka przyponowa, easy loop z wypychaczem, gotowe przypony, śruciny nr. 4, kilka zapasowych oliwek, wykrojniki do chleba). W roli praktycznych pojemników (na zanętę i akcesoria) sprawdzą się również obszerne worki strunowe. Do tego dochodzi możliwie najbardziej poręczny podbierak np. matnia + szczytowy element sztycy. Zanęta Jako, że znacznie łatwiej jest pokazać, niż opisać przygotowanie chlebowej zanęty – poniżej wklejam film, w którym cały ten proces szczegółowo omawiam. Po kliknięciu powinien pojawić się fragment dotyczący tego właśnie zagadnienia. Moim zdaniem, rozmoczony chleb w każdym przypadku będzie skuteczny. Natomiast ten w formie roztartego puchu powinien być lepszy w okresach, kiedy o klenia jest bardzo trudno, czyli w pełni zimy. Przede wszystkim robi więcej zamieszania (intensywniejszą smugę), a jednocześnie takimi drobinami, pojedyncze ryby wolniej się nasycają. Skutecznym kleniowym dopalaczem jest niewielki dodatek serowej zanęty. Może pomóc w zimnej i mętnej wodzie. Szczególnie, jeśli spełnieniem naszych oczekiwań będzie choćby jedno branie. Dość istotna jest konsystencja tego, czym nęcimy. W spokojnym i niezbyt szybkim nurcie, chleb powinien mocno się rozpraszać. W zależności od jego formy, regulujemy to albo lżejszym uciśnięciem, albo większym stopniem rozmoczenia. Analogicznie, w bystrym nurcie chlebowy puch trzeba ściskać mocniej lub w przypadku chleba moczonego – wycisnąć z niego więcej wody. Taktyka W przytoczonym filmie dość dokładnie omówiłem taktykę nęcenia, natomiast poniżej nakreślę moje ogólne „podejście”. W lodowatej wodzie potrzeba znacznie więcej czasu, aby klenia wywabić z jego ukrycia i skłonić do żerowania w nurcie rzeki. Innymi słowy najpierw musimy „zbudować łowisko”, podchodząc do tego z odpowiednim wyczuciem. To sprawia, że zimą obławiam tylko kilka miejsc, ale wybieram te najbardziej obiecujące, i poświęcam im znacznie więcej czasu. Idea budowania łowiska jest bardzo prosta – klenia musimy najpierw zwabić, a potem złowić… W teorii oczywiste, w praktyce niekoniecznie! Kluczowe jest bardzo oszczędne, ale częste i regularne donęcanie malutkimi porcjami. Ile to często i ile to malutka porcja – widać w załączonym wyżej filmie. Nasz problem polega na tym, że nigdy nie wiemy, czy kleń już żeruje w naszej zanęcie, czy jeszcze musimy na niego poczekać, i czy w ogóle się tam zjawi… Stąd nie możemy ryzykować i dopuścić do sytuacji, w której leniwą kluchę nieświadomie nakarmimy, nim ta zdecyduje się machnąć ogonem i zaatakować naszą przynętę. Dlatego nęcenie rozmoczonym chlebem jest bardziej ryzykowne, bo do wody trafiają znacznie grubsze kąski. W praktyce, u mnie wygląda to tak, że łowisko buduję zarówno jednym jak i drugim wariantem, koncentrując się na tym, aby nie przesadzić z ilością. Pierwszy rzut wykonuję nie wcześniej, jak po 10 minutach od rozpoczęcia nęcenia. Łowię do czasu, aż upoluję klenia, lub ostatecznie stracę wiarę w daną miejscówkę. Bardzo rzadko w jednym miejscu udaje się mieć więcej, niż jedno branie. Dlatego po złowionej rybie, wykonuję już tylko kilka rzutów. Potem idę dalej. Dużo się zmienia wraz z nastaniem wiosny. O ile klenie są aktywne cały rok, o tyle wiosna wybudza je z zimowego lenistwa. „Zimą na klenie się poluje, a wiosną już selekcjonuje” Tak bym określił różnicę w poziomie trudności ich łowienia. Zimą potrafiłem polować tydzień na jednego czterdziestaka, by dwa miesiące później holować ich dziesiątki dziennie! Wiosną klenie są po prostu łatwe. Ich łowienie przestaje być wielkim wyzwaniem, a staje się znakomitą zabawą, o przygodowym charakterze. Im robi się cieplej, tym moje nastawienie jest zdecydowanie bardziej mobilnie. Skupiam się już nie na budowaniu łowiska, a na szukaniu większych kleni. Na jedno miejsce poświęcam zdecydowanie mniej czasu. Zauważyłem, że tam gdzie trafiają się małe ryby, trudno złowić okaz. Prawdopodobnie wynika to z tego, że nim natrafimy na solidną kluchę, wcześniej spłoszą ją hole mniejszych ryb. Różnicę między przygodą zimowego polowania, a wiosenną zabawą, oddają dwa poniżej wklejone filmy. Ich nagrania dzielą dokładnie dwa miesiące. Od wczesnej wiosny do początków zimy, kiedy klenie są w pełni aktywności, najbardziej selektywną zanętą jest rozmoczony chleb. Ten roztarty jest zbyt atrakcyjny dla wszędobylskiej drobnicy. Oczywiście jeśli w twojej rzece małe ryby nie są dokuczliwe, a klenie trudne, to z chlebowego puchu bym nie rezygnował. Wiosną zwiększam nie tylko kaliber zanęty (grubsze kawałki), ale także jej ilość. Jeden chleb na kilka godzin już nie wystarczy. Trzy wydają się sensownym zapasem. Przez około 10 minut (przed łowieniem) nęcę dość intensywnie, natomiast później donęcam już nie częściej, niż raz na jedno przepłynięcie. Mimo, że klenie żerują agresywnie, to z myślą o tych dużych, nie należy dokonywać zbyt szybko pierwszego rzutu. Szkoda, aby od razu na hak trafił wszędobylski mały klusek i spłoszył medalowy okaz. Zauważyłem, że kiedy dorodne klenie już ustawią się w chlebowej smudze, to drobnica pojawi się dopiero, jak te odejdą od przysłowiowego stołu. Późna wiosna, lato i wczesna jesień – dla mnie to czas wyjazdów na zawody i związanych z nimi ciągłymi przygotowaniami. W tym okresie wypady nad Łynę są dla mnie rzadką, ale idealną odskocznią od wyczynu. Jednak w małych nizinnych rzekach, to zdecydowanie nie czas na medalowe klenie. Te w pełni sezonu są już stale nasycone. Mają nieograniczony dostęp do naturalnego pokarmu, jaki niesie ze sobą ciepła woda. Stają się ostrożne i niedostępnie skryte w podwodnych zaroślach. Za to w tym czasie, z tą samą chlebową taktyką, można skupić się na łowieniu płoci. Oczywiście jako przynętę stosując tostowe krążki. Z pewnością nieraz zaskoczy nas dorodny kleń, który na delikatniejszym sprzęcie obdaruje mnóstwem frajdy! Dodam tylko, że letnie płocie i klenie należy nęcić maleńkimi porcjami (jak zimą), inaczej szybko się najadają i przestają żerować. Przynęta… Chlebów tostowych jest wiele, z których nas interesują dwa. Pszenny – kruchy, najlepszy do nęcenia. Maślany – tłusty, lepki, idealny na haczyk w postaci zaciśniętego płatka lub nabitego krążka. Zakładanie płatka chlebowego pokazałem w przytoczonym poniżej fragmencie filmu. Generalnie polega to na tym, aby oderwany kawałek zacisnąć na trzonku haczyka. Jest to coś, co trudno pokazać, trudno opisać, po prostu trzeba wyćwiczyć podczas sesji nad wodą. Mniej selektywną, ale za to dającą więcej brań przynętą, są chlebowe krążki. Co prawda, zimą podczas polowania nie dawały mi lepszych efektów. Ale też miały mniej szans, bo wykrajanie i zakładanie ich na mały haczyk, w zimnie nie było dla mnie zachęcające. Chcąc właściwie wyciąć krążek potrzebujemy dwie warstwy chleba i tzw. wykrojnik. W praktyce użyjemy do tego dwóch kromek lub jedną złożymy na pół. Obie warstwy można jeszcze lekko ścisnąć, aby delikatnie je ze sobą skleić – to ułatwi wycinanie. Jednak nie można przesadzić, bo „ugniecione ciasto” w wodzie nie będzie tak atrakcyjne, jak puszysty, pęczniejący krążek. Będzie trudno bez twardego podłoża, które jest potrzebne do odcięcia krążka od reszty chleba. W terenie robię to na kolanie, co nie jest szczególnie efektywne… Jednak z moim wyposażeniem praktyczniejszego rozwiązania nie znalazłem. Oczywiście mógłbym wyjąć wszystko z wiadra, obrócić je itd… Brzmi dobrze, ale nie w trudnym terenie! Wycinanie krążków staje się kłopotliwe w wilgotny deszczowy dzień. Wystarczy, że chleb złapie odrobinę wilgoci (choćby z naszej mokrej dłoni) i „wydłubanie” przynęty z wykrojnika stanie się kłopotliwe. Haczyk będzie przecinał krążek, lub jego część pozostanie w wykrojniku, utrudniając przygotowanie kolejnych przynęt. W dużym uproszczeniu, krążki prawdopodobnie będą lepszą przynętą tam, gdzie woda płynie wolniej i ryby mają więcej czasu, aby się jej przyjrzeć. W takich miejscach możemy liczyć także na piękne płocie i jazie. Szybka rzeka dynamicznie transportuje pokarm, a tym samym klenie zachowują się w niej bardziej intuicyjnie i spontanicznie. Wtedy większa przynęta, jak płatek chlebowy, teoretycznie daje większe szanse bycia zauważoną i bardziej atrakcyjną w kontekście wydatkowania energii – szczególnie zimą. Technika łowienia Wszystko to, co wyżej napisałem oczywiście nie zadziała bez odpowiednich umiejętności. Jednakże, te też zdadzą się na nic, jeśli nasz sprzęt fundamentalnie będzie niewłaściwy. Z techniką jest trochę tak, jak z przygotowaniem zanęty. Trudno opisać, łatwiej pokazać, a ostatecznie i tak trzeba przełowić X godzin i nabrać odpowiedniej wprawy. W moim przypadku, największym problemem na początku była ciągła obawa, o to „czy chleb jest jeszcze na haczyku, czy może już się rozpuścił i oderwał?!”. Dlatego, jakbym teraz zaczynał, to zdecydowanie nie od płatków chlebowych, a od krążków. Dopiero po opanowaniu płynnego prowadzenia zestawu, skupiłbym się na trudniejszej przynęcie. „Płynne prowadzenie” to początek i koniec sensu technicznej filozofii chlebowej przepływanki. Prąd przy dnie zawsze jest spokojniejszy, niż ten przy powierzchni. Stąd naszym zadaniem jest tylko i aż – możliwie jednostajne spowolnienie spływu zestawu, tak aby nasz spławik nie przyspieszał przynęty, względem jej podwodnego otoczenia. Chlebek ma wyglądać naturalnie, płynąć lub toczyć się po dnie w tempie tego, czym nęcimy. W pierwszej kolejności proponuję po prostu improwizować i próbować zdobyć jakąkolwiek kontrolę nad spływającym zestawem. Dopiero kolejnym etapem będzie opanowanie prowadzenia zestawu – poprzez wędkę, a nie tylko wypuszczanie żyłki przez palec trzymany na szpuli kołowrotka. Spływ kontroluję wędką w „mikro-cyklach”, które zaczynają / kończą się w momencie, kiedy zaczyna mi brakować żyłki. Wtedy jednocześnie robię dwie czynności: odpuszczam palec ze szpuli i szybko przenoszę wędkę w górę rzeki (pod prąd), trzymając ją możliwie wysoko nad wodą. Cały proces trwa może sekundę i w tym czasie zyskuję kolejne kilka metrów żyłki do poprowadzenia zestawu „z kija”. Te mikro-cykle można zobaczyć na poniżej wklejonym fragmencie filmu. Kiedy spławik jest już daleko, jego bezpośrednie kontrolowanie wędką przestaje być możliwe. Wtedy pozostaje tylko zadbać o możliwie najbardziej liniowe ułożenie żyłki, między wędką i spławikiem. Widząc, że ta na powierzchni tworzy już esy-floresy, dynamicznym, pewnym ruchem wędki podnosimy ją z wody i prostujemy na tyle, na ile warunki pozwolą. Ostatnie metry spływu kontrolujemy już wyłącznie poprzez płynne (ale nie swobodne) wypuszczanie żyłki z kołowrotka. W pierwszej fazie prowadzenia zestawu dbajmy przede wszystkim o to, aby na wodzie leżało jak najmniej żyłki. W ten sposób, jest nam łatwiej dopłynąć przynętą do zazwyczaj odległej od naszego stanowiska – strefy brań. Jeśli od pierwszych metrów, cała żyłka będzie leżała na wodzie, to napierający na nią prąd rzeki, będzie ją wybrzuszał i spychał zestaw z właściwego toru. Tym samym nasza przynęta, w decydującej fazie, ominie ryby żerujące w chlebowej smudze. Wszystko staje się o wiele trudniejsze, kiedy wiatr wieje w tym samym kierunku, w którym płynie rzeka. W takich warunkach, kontrola poprzez uniesioną wędkę przestaje być możliwa. Wtedy jeszcze bardziej kluczowe i niezbędne staje się – możliwie najbardziej liniowe ułożenie (korygowanie) żyłki na wodzie. Jak już wyżej wspomniałem, do tego celu, naszym sprzymierzeńcem będzie zestawienie: nieco cieńszej żyłki (0,18) i odpowiednio cięższego zestawu (6-8 g). Lżejszą żyłką łatwiej się operuje, a cięższy zestaw pewniej „siedzi” w wodzie i nie jest tak szybko spychany przez napierający wiatr. Wybór miejsca Klenie są wszędobylskie i można spodziewać się ich wszędzie. Dlatego moim zdaniem, w pierwszej kolejności miejscówkę warto dobierać mając na uwadze względy techniczne. Chociażby, nawiązując do poprzedniego akapitu, wybierając w wietrzne dni takie meandry rzeki, które płyną pod wiatr. Łowienie kleni to nie zawody – nie musimy radzić sobie z wylosowanymi warunkami stanowiska. Moje ulubione odcinki, to prostki kończące się łagodnym zakrętem po drugiej stronie rzeki. Nurt jest tam zazwyczaj równy i delikatnie skierowany do przeciwległego brzegu. W takim miejscu, rzeka swoim naturalnym biegiem idealnie poprowadzi zanętę, i sama liniowo ułoży żyłkę z kołowrotka. Prowadzenie zestawu będzie po prostu łatwiejsze, bo warunki będą naszym sprzymierzeńcem. Ponadto, wypłycenie tuż obok głównego nurtu, będzie idealnym siedliskiem dla kleni. Szczególnie tych leniwych, które chcą stać na spokojnej wodzie, a jednocześnie mieć dostęp do głównego nurtu, potencjalnego dostawcy pokarmu. Analogicznie, ten sam odcinek będzie potencjalnie kiepskim wyborem, jeśli znajdziemy się po drugiej stronie rzeki. Wtedy nurt okaże się naszym przeciwnikiem, spychając zestaw do brzegu, i tym samym oddalając go od wspomnianego naturalnego siedliska kleni. To miejsce będzie tym gorsze, im zakręt w dole rzeki będzie ostrzejszy. Nurt jeszcze mocniej będzie dobijał do brzegu, na którym stoimy, i pchał nasz zestaw przez głęboką i rwącą rynnę – w zimnych porach, cały białoryb unika takich właśnie miejsc. Najbardziej neutralne i właściwe, kiedy chcemy budować łowisko, są długie prostki z równym nurtem. Przy niskiej lub średniej wodzie, ryb należy oczekiwać na środku rzeki, a przy wyższej lub mocno trąconej, raczej na skraju rynny, bliżej brzegu. Moja kleniowa praktyka obaliła wędkarski stereotyp, że klenie uwielbiają podwodne przeszkody, takie jak np. zwalone drzewa. W takich miejscach owszem, czasem jest więcej ryb, ale głównie tych mniejszych. Duże, medalowe kluchy lubią stać na otwartej wodzie. Oczywiście w tym zakresie nie można generalizować, bo warunki w rzece nie są stałe, ryby również. Ogólnie w doborze miejscówki, nadmiernie nie sugerowałbym się jej głębokością. Należy próbować w zróżnicowanych pod tym względem miejscach. Punktem odniesienia w ocenie głębokości może być szerokość rzeki. Szersze prostki powinny być płytsze, od tych węższych. W pełni zimy, wydawać by się mogło, że głębokie rynny ze spokojnym nurtem będą najlepsze. A na Łynie, takie miejsca zupełnie nie dawały mi ryb. Najlepsze były te: ani za głębokie, ani za płytkie. Wiosną, niemal napewno, lepiej połowimy na tych płytszych odcinkach rzeki. Za to latem, większe klenie powinny czuć się pewniej, schowane w głębokich i podmytych rynnach. Klenie, a nasze zdrowie Na koniec wspomnę o pewnej ciekawostce. Mianowicie tym pięknym rybom zawdzięczam nie tylko emocje jakich mi dostarczają, ale i znaczącą poprawę mojego zdrowia… Kilometry jakie za nimi wychodziłem, okazały się pierwszym nie tylko skutecznym, ale i trwałym antidotum na pozbycie się uciążliwej nadwagi! Oczywiście na moją przemianę wpłynęło znacznie więcej czynników, związanych ze świadomą zmianą nawyków. Niemniej, to kleniowe wyprawy bezwzględnie udowodniły mi, jak ekstremalnie ważna jest codzienna aktywność. To one były katalizatorem tego, że do bólu systematycznie, każdego dnia, niezależnie od wszystkiego, chodzę na długie spacery… Kacper Górecki Voucher na rejs wędkarski po Bałtyku | Łeba Jeszcze przed ślubem wiedziałaś, że największą pasją Twojego męża jest wędkarstwo? Musiałaś zaakceptować fakt, że niemalże w każdą sobotę Twój mąż jeszcze przed wschodem słońca, niezależnie od pogody wyrusza nad pobliskie jezioro zarzucić wędkę. Jak mówi, łowienie ryb to dla niego sport i najczystsza forma relaksu. Dlatego doskonale wiesz, że jeśli chcesz mu sprawić trafiony prezent musi on być związany właśnie z wędkarstwem. Przedstawiamy Ci za Bezpieczne zakupy 14 dni na zwrot Karta chwilowo niedostępna. Voucher na rejs wędkarski po Bałtyku | Łeba Szukasz prezentu dla zapalonego wędkarza? Mamy coś specjalnego – voucher na rejs wędkarski po Bałtyku. Odbywa się ona na Szmuglerze – jednostce motorowej o stalowej konstrukcji, której długość wynosi aż 19,5 metrów. W swoim zaopatrzeniu ma profesjonalne wędki i kasty firmy Konger z których wędkarz ma prawo korzystać. Na czym polega niezwykłość tego prezentu? Otóż jak wiadomo aby złowić dobrą rybę, potrzeba czasu. Dlatego rejs po Bałtyku przewidziany jest na 10 godzin, w tym czasie wędkarz może liczyć na pomoc w rozplątywaniu sprzętu oraz fachowe doradztwo - wilki morskie, które widziały już niejedną rybę podpowiedzą co zrobić by połów był udany. Ponadto osoba obdarowana voucherem zostanie poczęstowana śniadaniem w formie lunch boxu oraz ciepłym posiłkiem, prawdziwym rarytasem – zupą rybną. W ramach vouchera gwarantowany jest również nielimitowany dostęp do kawy, herbaty i wody mineralnej. Pasażer zostanie także objęty ubezpieczeniem od następstw nieszczęśliwych wypadków (NNW) z ramienia Hestii, a także przydzielona zostanie mu licencja połowowa. Wszystkie złowione ryby obdarowany będzie mógł zabrać ze sobą do domu. Obsługa kutra dokona wszelkich starań aby pobyt na statku był niezapomnianym przeżyciem. Spraw by dzięki Tobie Twój ukochany wyruszył na prawdziwą morską przygodę! Ahoj! W skład pakietu wchodzi: - 10 godzinny rejs wędkarski po Bałtyku, - ubezpieczenie NNW (Hestia), - licencja połowowa, - fachowa obsługa przez załogę, pomoc w rozplątywaniu sprzętu oraz doradztwo podczas łowienia, - kawa, herbata, woda mineralna bez limitu, - śniadanie w formie lunch box-u, - ciepły posiłek w postaci zupy rybnej, - wypożyczenie w pełni uzbrojonej wędki na połowy morskie, kasty na czas rejsu, - możliwość zabrania złowionych ryb do domu, - wysyłka vouchera pod wskazany adres (za dodatkową opłatą na specjalne życzenie), - eleganckie opakowanie na voucher (za dodatkową opłatą na specjalne życzenie). Ważne informacje: Voucher ważny 6 miesięcy od daty zakupu. Voucher można wykorzystać od poniedziałku do piątku. DLA KOLEŻANKI: Twoja koleżanka ma naprawdę oryginalną jak na kobietę pasję? Uwielbia spędzać wczesne poranki nad jeziorem i z nadzieją oczekiwać aż rybka złowi haczyk? Wędkowanie to prawdziwa pasja, zwłaszcza jeśli potrafi się przygotować z nich niesamowite i przepyszne dania. Dlatego spraw swojej koleżance prezent i podaruj jej 10- godzinny rejs wędkarski po wodach Bałtyku. DLA NIEGO: Twój ukochany od niedawna zauważa u siebie rodzącą się pasję do wędkarstwa? Pomóż mu się rozwijać w tym kierunku i w ramach prezentu urodzinowego, podaruj mu voucher na 10- godzinny rejs wędkarski podczas, którego korzystając z rad doświadczonych wędkarzy będzie miał szansę by złapać naprawdę duże ryby. Jeśli uczyć się, to tylko w naturalnym środowisku i od najlepszych. Być może spodoba Ci się także... ZapisywanieChwileczkę ... Czy ta strona pomogła Ci wyszukać prezent? Zapoznaj się z polityką prywatności, aby dowiedzieć się jak używamy i przetwarzamy Twoje dane. Nasze inspiracje. × Na rynku pracy pojawił się nowy trend. Przedsiębiorcy nie tylko chcą zatrudniać Ukraińców, ale także ułatwiają im znalezienie pracy. W niektórych przypadkach uchodźcy są wyposażani w narzędzia potrzebne do wykonywania zawodu. Poszukiwane są dla nich zlecenia. Są również szkoleni w kwestii prowadzenia legalnej działalności. Jak przekonują znawcy tematu, to są dobre działania, które do tej pory nie były praktykowane w Polsce. Napływ pracowników z Ukrainy jest korzystny dla wielu branż. W gronie uchodźców są lekarze, pielęgniarki, informatycy czy inżynierowie. Jednak, zdaniem ekspertów, oprócz powyższego, konieczne jest systemowe wsparcie państwa. Należy skupić się na uzupełnianiu kwalifikacji Ukraińców i nauce języka. Nasza gospodarka przez to długofalowo może odnosić wymierne korzyści. Wędka zamiast ryby Ostatnio w Polsce pojawił się ciekawy i nowy trend. Część pracodawców nie tylko już zatrudnia Ukraińców, ale też zdecydowanie ułatwia im wejście na nasz rynek pracy. Przykładem jest platforma zbiórkowa Do niej po pomoc zgłosiło się kilkanaście osób będących wyuczonymi masażystami i fizjoterapeutami. Prosili o zorganizowanie zbiórek finansowych, ale przedsiębiorca miał na to inny pomysł. Finalnie zostali wyposażeni kompleksowo w narzędzia do wykonywania wyuczonego zawodu. Ponadto firma wspomogła ich w nauce języka polskiego oraz w organizowaniu realnych zleceń poprzez zaprojektowanie materiałów promocyjnych, umieszczanie atrakcyjnych ogłoszeń w sieciach społecznościowych i na najpopularniejszych portalach aukcyjnych. Zamiast tradycyjnych zbiórek postanowiliśmy im pomóc w inny sposób. Wyszliśmy z założenia, że zamiast rozdawać przysłowiowe ryby, lepiej dać wędki. I już w ciągu kilku następnych dni te osoby zaczęły przyjmować zlecenia oraz realnie wchodzić na nasz rynek pracy ze swoim wyuczonym na Ukrainie zawodem. Obecnie, po blisko kilku tygodniach obserwacji, widzimy, że radzą sobie u nas coraz lepiej. Praktycznie codzienny grafik zleceń mają wypełniony od rana do wieczora, a klienci polecają ich sobie nawzajem. Co ciekawe, widzimy na rynku już naśladowców tego pomysłu, co nas niezmiernie cieszy – mówi Maciej Kamiński, prezes platformy zbiórkowej Zobacz także Raport: Kobiety na rynku pracy 2022. Aż 53% z nich doświadcza przeszkód w karierze z powodu macierzyństwa Ukrainki - rośnie nowa siła śląskiej gospodarki. Mnożą się oferty pracy dla uchodźców Śruby z Żywca docenione w Chinach. Firma ze Śląska zaopatruje azjatycką szybką kolej Ponadto przedsiębiorca zorganizował im serię szkoleń nt. prowadzenia legalnej działalności na naszym rynku. Poinformował ich o obowiązkach podatkowych i składkowych wobec ZUS-u. Od tego momentu uchodźcy dopytują o poszczególne formalności, bo nie chcą żyć tylko z zasiłków, a głównie z własnej pracy. Do tego zamierzają u nas rozwijać się zawodowo i społecznie. Jest to bardzo dobry przykład tego, jak przedsiębiorcy zastępują rząd. To oni organizują kursy i szkolenia, a działy kadr doradzają w obszarze obowiązków podatkowych, składkowych oraz administracyjnych, czyli tych najtrudniejszych dla uchodźców. Pracodawcy w dużej mierze przyjęli na siebie także ciężar realizowania nauki języka, a nawet zapewnienia miejsc do mieszkania czy wyżywienia. Jednak wymaga to systemowego wsparcia i koordynacji działań przez państwo – komentuje dr Antoni Kolek, prezes Instytutu Emerytalnego i ekspert Pracodawców RP. Jak podkreśla Katarzyna Lorenc, ekspert BCC ds. rynku pracy, oprócz tego cieszą proaktywne postawy pracowników, ale również pracodawców z Ukrainy, którzy przenoszą do nas swoje biznesy. W ten sposób powstają nowe miejsca zatrudnienia dla wszystkich, także dla Polaków. Najgorsze, co mogłoby się zdarzyć, to sytuacja, w której uchodźcy dołączą do grona bezrobotnych. Duży potencjał Ukraińcy w Polsce wcale nie muszą być postrzegani w kategoriach ludzi, którzy przyjechali tylko po świadczenia socjalne. Ostatnio coraz częściej słyszymy taką narrację od Polaków. Tymczasem uchodźcy wręcz rwą się do pracy, szukają dodatkowych możliwości i zajęć zarobkowych. Nie chcą żyć z zasiłków – przekonuje prezes Kamiński. Z kolei Jeremi Mordasewicz, doradca zarządu Konfederacji Lewiatan, zaznacza, że mamy jeden z najniższych wskaźników bezrobocia w UE. Decyduje o tym szybkie starzenie się naszego społeczeństwa. W efekcie na rynek pracy wchodzi rocznie o 100 tys. mniej ludzi niż przechodzi na emeryturę. Przed wybuchem wojny ww. lukę częściowo wypełniali Ukraińcy. Zazwyczaj podejmowali prace, które nie cieszyły się zbytnim zainteresowaniem Polaków. Teraz też tak może być, choć dotarły do nas głównie kobiety z dziećmi, a wyjechało sporo mężczyzn, kierowców i pracowników budowlanych. Co roku brakuje nam minimum 250 tys. osób do pracy tylko z uwagi na niż demograficzny. Bez pracowników z Ukrainy dotychczasowe wzrosty gospodarcze byłyby niemożliwe. Ich pojawienie się to błogosławieństwo dla wielu branż. Podobnie jak wcześniej, Ukraińcy uzupełnią te miejsca, w których brakuje polskich pracowników – dodaje Katarzyna Lorenc. Jak przekonuje dr Kolek, napływ uchodźców może spowodować, że pracodawcy znajdą potrzebnych pracowników, zwłaszcza w gastronomii, hotelarstwie czy prostych usługach, np. we fryzjerstwie. Ekspert dodaje, że wśród uchodźców są także lekarze, pielęgniarki, informatycy czy inżynierowie. Takie osoby są niezwykle potrzebne do rozwoju przedsiębiorstw i mogą uzupełnić zespoły pracowników. To wcale nie musi oznaczać rezygnacji z dotychczasowego personelu. Ukraińcy mogą uzupełnić kompetencje, których dotychczas brakowało. Są takie sektory, w których jesteśmy w stanie wchłonąć ogromną liczbę pracowników, przede wszystkim w medycynie, bo mamy mało lekarzy i pielęgniarek. W związku z tym bardzo dobrze, że ułatwia się im w tej chwili podejmowanie pracy, tym bardziej że przybywa pacjentów, bo uchodźcy też potrzebują opieki zdrowotnej – mówi ekspert z Konfederacji Lewiatan. Konieczne wsparcie Ale oczywiście nie jest tak kolorowo. Maciej Kamiński zwraca uwagę na największe utrudnienia dla Ukraińców. Często zderzają się oni z naszą administracją i nie wiedzą, co mają dalej zrobić. Zdaniem prezesa platformy zbiórkowej nasz rząd powinien organizować dla nich szkolenia czy warsztaty nt. zakładania własnych firm. To byłoby znacznym ułatwieniem dla tych osób. Absolutnie konieczne jest systemowe wsparcie państwa, a dotychczas go nie widać. Urzędy pracy już powinny skupić się na uzupełnianiu kwalifikacji uchodźców na potrzeby kadry zawodów deficytowych. Może się to odbywać poprzez realizację oferty kursów i szkoleń przygotowanych dla Ukraińców. Natomiast dzięki współpracy z agencjami zatrudnienia i pracy tymczasowej można wspierać bezrobotnych w wejściu na rynek pracy – mówi ekspert Pracodawców RP. Według Jeremiego Mordasewicza, część środków z Funduszu Pracy powinna trafić na aktywizację zawodową Ukraińców, żeby oni byli produktywni na naszym rynku. Ważna więc jest nauka języka polskiego. Jak zauważa ekspert, sporo uchodźców gromadzi się w woj. lubelskim i podkarpackim. Natomiast musi być większy ruch na zachód kraju, bo przygraniczne tereny nie wytrzymają takiego napływu ludności. Możemy lepiej przygotować Ukraińców do realiów naszego rynku pracy. Po pierwsze, należy pomóc im w pisaniu CV po polsku oraz wskazać popularne portale i miejsca z ogłoszeniami o pracę, które mają już oferty po ukraińsku. Po drugie, warto wesprzeć ich w nauce języka w codziennych rozmowach, o pracy. Po trzecie, potrzebne jest rekomendowanie osób pracodawcom, jeśli mogą uzupełnić braki kadrowe w danych firmach – dodaje Katarzyna Lorenc. Prezes platformy zbiórkowej mówi, że cieszy go fakt, iż w krótkim czasie udało się wprowadzić na rynek pracy kilkanaście osób, chociaż z punktu widzenia całej gospodarki to ledwie mała kropla w morzu ogromnych potrzeb. Ale mimo wszystko warto zachęcać przedsiębiorców do tego typu pomocy. I jak zapowiada Maciej Kamiński, firma na pewno na tym nie poprzestanie, bo widzi w tym duży sens, nie tylko gospodarczy, ale też społeczny. Nasz rynek pracy może odnieść korzyści z napływu Ukraińców. Polscy pracownicy nie powinni się tego obawiać, bo podobne sytuacje miały miejsce w wielu innych państwach. I nic niepokojącego się tam nie wydarzyło. Uchodźcy nie będą zabierać pracy, ponieważ na początek zajmują zazwyczaj niższe szczeble drabiny zawodowej - zapewniają eksperci.  Zamieszczone komentarze są prywatnymi opiniami Użytkowników portalu. Redakcja portalu nie ponosi odpowiedzialności za ich treść. W skrócie Jak wejść do świata "Na ryby"? Co jest celem wędkowania i jak go osiągnąć? Cały ten sprzęt Czemu nie warto łowić samemu? Gdzie łowić, by się obłowić, a się nie nałowić Basen Narodowy Jak zostać królem wędki i się przy tym nie zestarzeć - czyli strategia połowów i rady ogólne Zakończenie Polska gra "Na ryby" to prawdziwy fenomen w sieci, w którym bawią się już setki tysięcy naszych rodaków. Dzięki temu poradnikowi będziecie mogli do nich bez problemu dołączyć i poczuć atmosferę sielskiego wędkowania w swoim własnym domu. Ten poradnik ma na celu pomóc wszystkim nowicjuszom bezproblemowo wejść w świat wędek, haczyków i egzotycznych łowisk. Dla ułatwienia podzieliliśmy cały tekst na kilka rozdziałów, możecie czytać je po kolei, albo od razu przejść do interesującej was sekcji. Jak wejść do świata "Na ryby"? Na ryby Rozpoczęcie gry jest wyjątkowo proste. Wystarczy wejść tutaj. Pod tym adresem znajdziemy stronę logowania. Jeśli mamy już konto w poczcie Onet, możemy skorzystać z opcji zintegrowania jej z grą (1). W innym przypadku będziemy musieli wypełnić krótki formularz rejestracyjny. Kiedy formalnościom stanie się zadość przejdziemy do samej gry. Foto: Onet Na ryby Przez pierwsze chwile pomagał będzie nam doświadczony wędkarz Zenek, który podpowie nam jak wybrać sprzęt potrzebny do łowienia i będzie nam asystował przy pierwszej rybie. Na tym nasz doradca skończy lekcję i zostawi nas z bezbrzeżnym światem wędkarstwa sam na sam. Skoro już udało nam się zacząć, grę możemy przejść do rzeczy podstawowej i najważniejszej, łowienia ryb. Zapraszam do rozdziału drugiego. Co jest celem wędkowania i jak go osiągnąć? Oczywiście odpowiedź na to pytanie jest prosta, celem wędkowania jest oczywiście ryba. Tutaj zajmiemy się czysto techniczną instrukcją łowienia. Temat strategii i opłacalności połowów poruszymy w rozdziale "Jak zostać królem wędki i się przy tym nie zestarzeć". Zobaczmy najpierw, jak wygląda podstawowe okno wędkowania. Spójrzcie niżej. Foto: Onet Na ryby Kiedy wejdziemy na dane łowisko (o różnych łowiskach i nawigacji po świecie dowiemy się więcej z rozdziału "Gdzie łowić, by się obłowić, a się nie nałowić") gra poprosi nas, byśmy wybrali sprzęt, zaczynając od wędki. Kiedy klikniemy na zaznaczoną żółtą strzałką ikonkę, przejdziemy do odpowiedniej sekcji naszego plecaka. Zobaczcie niżej. Foto: Onet Na ryby W tym oknie pojawią się wszystkie wędki, jakie aktualnie posiadamy. Najlepiej na bieżąco sprzątać plecak sprzedając niepotrzebne nam już przedmioty. Dzięki temu od razu wiemy, która wędka jest najlepsza. Na tym etapie możemy wybrać pomiędzy tradycyjną wędką spławikową, a spinningiem. Większość osób może się poczuć zdezorientowana. Wyjaśnijmy: w metodzie spławikowej zarzucamy wędkę z przynętą i czekamy, aż jakaś ryba się nią zainteresuje. Spinning z kolei to metoda bardziej dynamiczna, nie używamy w niej przynęt jadalnych, takich jak robaki czy muchy, tylko przynęty sztuczne, które udają żywą rybę. Wędkarz używający spinningu zarzuca i ściąga wędkę wykonując przy tym ruchy, które mają nadać przynęcie wygląd żywej ryby. W ten sposób łowi się przede wszystkim drapieżniki takie jak na przykład szczupaki. Kiedy już wybierzemy wędkę, program poprosi nas o wybór żyłki, haczyka i przynęty (dla wędki spławikowej) lub żyłki i błystki (sztucznej przynęty) dla spinningu. Żyłki, błystki i haczyki charakteryzują się tylko jedną cechą, maksymalną wagą ryby, którą można złapać. Dlatego wybieramy zawsze najlepszy dostępny model. Foto: Onet Na ryby poradnik Kiedy wybierzemy już cały sprzęt, wracamy do ogólnego widoku i widzimy napis "Zarzuć wędkę" (1). Kiedy na nią klikniemy, zarzucimy wędkę i przystąpimy do czekania. Na szczęście w grze ryby biorą bardzo intensywnie i nie czekamy na nie dłużej niż kilkanaście sekund. Kiedy już jedna z nich połknie haczyk w miejscu, w którym widniał napis "Zarzuć wędkę" pojawi się tabliczka "ciągnij". Rybę wyciągamy, naciskając na tabliczkę lewym przyciskiem myszy. Kiedy już pociągniemy na środku ekranu, pojawi się wskaźnik w kształcie półokręgu. Zobaczcie. Foto: Onet Na ryby Kolorowy pasek na skali będzie opadał na lewo, a trzymając przycisk myszy, będziemy przesuwać go w prawo. Jeśli będziemy ciągnąć zbyt słabo albo zbyt mocno i pasek dotknie jednego z dwóch końców skali ryba się zerwie. Jeśli uda nam się, odpowiednio balansując, wyjąć rybę z wody pojawi się okno z informacjami o zdobyczy. Na przykład takie. Foto: Onet Na ryby poradnik Jak widzicie, udało nam się złowić prawdziwego potwora. Na samej górze możemy poznać gatunek ryby, którą złowiliśmy. Pod jej rysunkiem zaś znajduje się waga, która służy głównie do chwalenia się, a także informacje o zyskach. Każda ryba to pieniądze, które automatycznie tuż po złowieniu trafiają na nasze konto i doświadczenie, które pomaga nam osiągnąć wyższe poziomy w grze. Jeszcze niżej znajdują się dwie opcje: "Pochwal się" i "Zrób trofeum". Ta pierwsza wygeneruje automatyczną wiadomość o naszym połowie, która wyświetli się na growym chatcie po prawej stronie ekranu, ta druga pozwoli nam zachować rybę w formie trofeum. Zobaczcie, jak to wygląda. Foto: Onet Na ryby poradnik Każdy gracz może zgromadzić do 12 różnych trofeów, przy czym bez problemu można zastąpić starą rybę większą, kiedy taką wyłowimy. Bardzo podobnie wygląda łowienie na spinning, jednak gdy już zarzucimy wędkę, nie czekamy bezczynnie, a trzymamy przycisk ciągnij. Wtedy ściągamy błystkę, nadając jej ruch, zbliżony do ruchu ryby. Gdy jakieś wodne stworzenie połknie haczyk, pojawi się znany nam już wskaźnik. Od tego momentu łowienie na spławik i na spinning nie różni się już niczym. Przydatną wiedzą na temat wędkowania jest także używanie zanęt i różnych bonusów. Żeby z nich skorzystać, powinniśmy kliknąć na jedną z ikonek w górnej części ekranu. Foto: Onet Na ryby Po kliknięciu na którąś z nich zobaczymy posiadane przez nas zanęty i bonusy, których opis jest dostępny po najechaniu na nie kursorem. Jak widzicie, na ekranie są aż cztery miejsca na zanęty, co oznacza, że możemy na raz używać kilku różnych bonusów, na przykład zanęty na konkretny gatunek ryby, podbieraka przyspieszającego łowienie i bonusu do doświadczenia. Każda z nich pozostaje aktywna przez określony czas. Zagraj w "Na ryby" już teraz! Cały ten sprzęt Jak wyobrażamy sobie wędkarza? Jako człowieka w kamizelce pełnej kieszeni z wielką skrzynią podzieloną na setki przegródek pełnych różnych tajemniczych utensyliów. W grze również znajdziemy całą masę różnych przyrządów, które są niezbędne do łowienia. Zajmiemy się teraz nimi wszystkimi po kolei. Zobaczcie najpierw niżej. Foto: Onet Na ryby Jeśli chodzi o sprzęt, to najważniejsze są dwie ikonki po prawej stronie naszego ekranu gry. Sklep (1) i plecak (2). Jak łatwo się domyślić w tym pierwszym, którym będziemy się zaraz zajmować, kupujemy sprzęt, a w tym drugim go przechowujemy. Zobaczcie, jak wygląda okno sklepu. Foto: Onet Na ryby Jak możecie zobaczyć, na górze okna sklepu znajdują się liczne kategorie sprzętu (1). Zaraz omówimy każdą z nich po kolei. Trochę niżej widzimy poszczególne przedmioty dostępne w wybranej kategorii. Oczywiście na jednym ekranie nie zmieściłyby się wszystkie istniejące w grze wędki czy żyłki, żeby poruszać się po danej kategorii, używamy strzałek w dolnej części okna (3). Przy każdym przedmiocie, który widzimy w tym oknie, znajduje się cena wyrażona w monetach i banknotach. Możemy za każdym razem wybrać, za jaką walutę chcemy kupić daną rzecz. Opisy każdej części ekwipunku są dostępne, kiedy najedziemy na obrazek myszą. Jeśli na wspomnianym obrazku widnieje rysunek kłódki, oznacza to, że nasz poziom doświadczenia jest za niski, żebyśmy mogli jej skorzystać z tego sprzętu. Zajmijmy się teraz różnymi typami wyposażenia. W końcu nie każdy jest wędkarzem ze stażem i może nie wiedzieć, czym jest błystka, przypon i zanęta. Wędki - to nasze podstawowe narzędzie pracy, w sklepie pod zakładką "wędki" znajdziemy wędki spławikowe. Każda z nich, podobnie jak większość dostępnego w sklepie sprzętu, ma określoną wytrzymałość, która określa jak duże ryby można przy jej użyciu złowić. Przykładowo posiadając wędkę do pięciu kilogramów, żyłkę do ośmiu kilogramów i haczyk do ośmiu nie uda nam się złowić ośmiokilogramowego sandacza. Powinniśmy więc rozwijać nasz sprzęt kompleksowo i konsekwentnie. Spinningi - to osobny typ wędki. O różnicy pomiędzy spinningiem a wędką spławikową wyjaśniliśmy w rozdziale "Co jest celem wędkowania i jak go osiągnąć?" Żyłki - to, mówiąc prosto, linki łączące wędkę z haczykiem. W grze istnieją żyłki zwykłe, które możemy wykorzystywać do wędek spławikowych i spinningów i żyłki morskie, które wykorzystujemy z wędkami morskimi. Haczyki - czym jest haczyk nie trzeba tłumaczyć, w grze wykorzystujemy go jedynie w wędkach spławikowych. On także, podobnie jak żyłki czy wędki, posiada określoną maksymalną wytrzymałość. Przynęty - są to wszelkiego typu "smakołyki", które mają zachęcić rybę do połknięcia haczyka. Może to być chleb, mała rybka, robak, mucha lub wiele innych "pyszności". W grze skorzystamy z przynęt wyłącznie przy okazji łowienia spławikowego. Co ważne, w każdym akwenie pływają określone gatunki ryb, a każda z nich bierze na określone przynęty. Więcej na ten temat dowiemy się z rozdziału "Gdzie łowić, by się obłowić, a się nie nałowić". Kołowrotki - w grze jest to fragment zestawu do łowienia na spinning. Kołowrotek nie ma wpływu na wielkość łowionych ryb, za to przyspiesza sam proces wyciągania ich na powierzchnię. Błystki - to sztuczne przynęty, które udając żywą rybę, przyciągają drapieżniki. Błystka zastępuje przynętę i haczyk przy łowieniu na spinning. Sieci - to bardzo ważna część ekwipunku w "Na ryby". Na każdym dostępnym dla nas łowisku możemy zarzucić sieci, by po określonym czasie wyciągnąć je wraz ze sporą liczbą ryb. Każdy typ sieci posiada w opisie określoną wagę połowu i czas działania. Obecność sieci w grze sprawia, że możemy czynić postępy nawet wtedy, kiedy nie jesteśmy w stanie poświęcić grze czasu. By zarzucić sieć, korzystamy z przycisku w prawym górnym rogu ekranu. Foto: Onet Na ryby poradnik Pojazdy - w grze istnieje kilka rodzajów pojazdów, a ich jedyną funkcją jest umożliwienie dostępu do łowisk. Do niektórych miejsc możemy dostać się jedynie samochodem osobowym, a do innych kutrem rybackim. Więcej o dostępności łowisk napiszemy w rozdziale "Gdzie łowić, by się obłowić, a się nie nałowić". Zanęty - w wędkarstwie zanętą nazywamy różnego typu pokarm, który wyrzucamy do wody w celu przyciągnięcia w nasze okolice ryb. W grze w zakładce "zanęty" znajdziemy mieszanki pokarmu takie jak na przykład "specjalna zanęta na bieługę", których użycie pozwoli nam przez określony czas łowić większe ryby danego gatunku. Oprócz nich w "zanętach" spotkamy także specjalne bonusy czasowe, takie jak "bonus do doświadczenia x2", który sprawia, że za wszystkie wyłowione ryby dostaniemy dwa razy więcej doświadczenia. Licencje - w tej zakładce wykupimy czasowe pozwolenia na połowy na łowiskach specjalnych. Wędki morskie - łowiska morskie wymagają od nas specjalnego sprzętu. W tej i kilku następnych zakładkach spotkamy morskie wersje znanego nam już wyposażenia takiego jak wędki, żyłki, kołowrotki, błystki i zanęty. W tym miejscu trzeba zaznaczyć, że wędkami morskimi w "Na ryby" łowimy tak samo, jak spinningami. Kuferki - w tym miejscu znajdziemy zestawy promocyjne. Skład każdego z nich jest dostępny po najechaniu kursorem na obrazek. Zagraj w "Na ryby" już teraz! Czemu nie warto łowić samemu? Łowienie to dobra zabawa, ale tak samo w rzeczywistości, jak i w grze przyjemniej wędkuje się w towarzystwie. W końcu jaki sens złowić rybę, jeśli nie można jej nikomu pokazać? W grze "Na ryby" istnieje wiele możliwości interakcji z żywymi graczami. Zobaczcie niżej: Foto: Onet Na ryby poradnik Podstawowym narzędziem komunikacji jest tak zwany shout box, czyli zwykły chat dostępny dla wszystkich zalogowanych. Widać go cały czas po prawej stronie ekranu (1). W oknie na jego dole możemy wpisać dowolną wiadomość, po czym nacisnąć wyślij. Chat służy do chwalenia się osiągnięciami, wymiany doświadczeń, do umawiania się na wymianę prezentów, a nawet do ogłaszania chęci kupna roweru. W dolnej części ekranu widzimy naszych znajomych (2). Zanim zastanowimy się, jak ich zdobywać zadajmy sobie pytanie, po co są nam oni potrzebni? W grze "Na ryby" z przyjaciółmi możemy wymieniać się prezentami, odpowiednia ich ilość daje nam bonus do zysków z połowów przy użyciu sieci, możemy toczyć z nimi pojedynki i turnieje, a dostęp do niektórych łowisk wymaga od nas posiadania określonej ilości znajomych. Skoro już wiemy, że posiadanie przyjaciół jest opłacalne napiszmy, jak ich zdobyć. Żeby ktoś został naszym znajomym jeden z nas musi wysłać mailowe zaproszenie, a drugi je przyjąć. Foto: Onet Na ryby poradnik Powinniśmy obserwować chat po prawej. Często pojawiają się tam oferty ludzi, którzy chcą przyjąć ludzi do znajomych. W takiej sytuacji powinniśmy skopiować pseudonim tej osoby, kliknąć na symbol plusa przy dolnej krawędzi ekranu (zaznaczone na czerwono). Wtedy pojawi się okno, w którym powinniśmy wkleić pseudonim i kliknąć "OK". Druga droga wygląda dokładnie odwrotnie. My sami możemy w oknie chatu napisać, że gorąco zapraszamy do zapraszania nas do grona swoich znajomych. Wtedy powinniśmy spodziewać się maili na naszej skrzynce. W każdym z nich znajdzie się link, którego kliknięcie zaowocuje dodaniem znajomego w grze. Wróćmy do poprzedniej grafiki. Foto: Onet Na ryby poradnik W naszym głównym oknie znajdują się jeszcze dwie ważne opcje, o których teraz wspomnimy. Pierwsza z nich to wyzwania 3. Każda z trzech ikonek to inne zadanie, którym może być na przykład złowienie w ustalonym czasie odpowiedniej ilości ryb danego gatunku. Oczywiście za każde zadanie czeka nas nagroda w gotówce i doświadczeniu. By aktywować wyzwanie, musimy sami je otworzyć i nacisnąć 'start'. Na ekranie głównym widzimy także ikonkę turnieju zaznaczoną strzałką. W "Na ryby" cały czas trwają różnego typy zawody. Zobaczcie niżej. Foto: Onet Na ryby poradnik Tutaj widzimy typowe okno turnieju. Na górze po prawej jest określone, jaką rybę łowimy (1), poniżej widzimy czas, pozostały do końca turnieju i wędka, którą muszą posługiwać się uczestnicy (2). Spis nagród za poszczególne miejsca znajdziemy pod ikonką pucharu w dolnym prawym rogu okna (3). Podczas gry często będzie się pojawiać okienko, w którym zostaniemy zapytani o chęć wzięcia udziału w turnieju. Możemy wtedy przyjąć propozycję lub ją odrzucić, przy czym udział nic nas nie kosztuje, więc zawsze warto podjąć próbę. Na koniec dwa słowa o statystykach. Wspominaliśmy przed chwilą o ikonach znajomych, które znajdują się przy dolnej krawędzi ekranu. Po ich lewej stronie znajduje się także ikona nas samych. Po naciśnięciu na dowolną z ikon, w tym na naszą własną dostaniemy dostęp do statystyk każdego gracza. Dowiemy się z nich jaki ktoś ma poziom, jaką złowił największą rybę, jakie zaliczył osiągnięcia i tak dalej. Zobaczcie sami. Foto: Onet Na ryby Oprócz tych wszystkich informacji znajdują się tu także dwie ważne opcje, wyzwanie na pojedynek (1) i podarowanie prezentu (2). Ta pierwsza możliwość pozwala nam rozegrać z wybranym graczem zamknięty turniej, w którym obaj uczestnicy wpłacają taką samą kwotę, a ten, który złowi największą rybę, zgarnia pulę pomniejszoną o prowizję. Druga opcja umożliwia nam przesyłanie znajomym prezentów. Każdy może wysyłać określoną ich ilość dziennie. To ile i jakich przedmiotów możemy wysyłać, zależy od naszego poziomu doświadczenia. Wysyłanie prezentów nic nie kosztuje. Często na chatcie można spotkać oferty wymian, dzięki którym możemy dostać od znajomych dokładnie to, czego nam potrzeba. To już wszystko w temacie zawodów i znajomych. W następnym rozdziale zajmiemy się łowiskami. Gdzie łowić, by się obłowić, a się nie nałowić W grze "Na ryby" obecnie dostępnych jest ponad dwadzieścia łowisk różniących się dostępnymi rybami, scenerią i dostępnością. Żeby móc wybrać łowisko, powinniśmy przejść najpierw do mapy świata. Żeby to zrobić, wystarczy kliknąć ikonę mapy dostępną z poziomu łowiska. Foto: Onet Na ryby poradnik Kiedy już klikniemy na tę ikonę, zobaczymy mapę świata podzieloną na poszczególne kontynenty. Foto: Onet Na ryby poradnik Na każdym z nich znajduje się kilka różnych łowisk, przy czym aktualnie najwięcej z nich leży w Europie. Zobaczcie sami. Foto: Onet Na ryby Jak widzicie, część z łowisk oznaczonych jest symbolem ryby, te miejsca są dla nas dostępne. Te oznaczone kłódkami są dla nas zamknięte. Istnieje kilka różnych powodów, dla których dane łowisko może być niedostępne. Poznać je możemy klikając na kłódkę. Gdy już to zrobimy, pojawi się okno z informacją. Foto: Onet Na ryby poradnik W oknie informacyjnym możemy znaleźć opis łowiska (1), informacje o tym dlaczego nie możemy łowić (2) i listę ryb, które żyją w danym łowisku. Na tej grafice widzimy, że do łowienia potrzebujemy łódki. Może jednak także się okazać, że musimy wykupić odpowiednią licencję czasową, lub posiadać wystarczająco wysoki poziom doświadczenia i liczbę znajomych. Przykładowo, by łowić w Amazonii musimy osiągnąć 17 poziom doświadczenia i zebrać 40 przyjaciół. Pojazdy i licencje możemy kupić w sklepie albo bezpośrednio w oknie łowiska, a na poziom i ilość przyjaciół musimy niestety sobie zapracować. Jak wspomnieliśmy przed chwilą, w oknie łowiska znajduje się także lista ryb (3). To bardzo ważne miejsce. Właśnie dzięki niemu możemy ustalić, jaką wędkę i jaki typ przynęty powinniśmy używać, żeby złowić konkretną rybę. Foto: Onet Na ryby Tu widzimy płoć (1). Dzięki temu ekranowi możemy dowiedzieć się o największej złowionej rybie tego typu, o tym, jaki rodzaj wędki umożliwia nam jej złapanie (2) i rodzaje przynęty (3), które potrafią ją skusić. Więcej informacji możemy uzyskać, klikając strzałkę w dół (4). W niższej części okienka dowiemy się, na jakie rodzaje błystek reaguje dana ryba i na jakich łowiskach występuje. Zagraj w "Na ryby" już teraz! To wszystko, co powinniście wiedzieć o podróżowaniu w świecie gry. W następnym rozdziale zajmiemy się pewnym szczególnym łowiskiem ... Basen Narodowy Foto: Onet Na ryby W grze istnieje łowisko ukryte, "Basen Narodowy". Żeby się do niego dostać, trzeba kliknąć na znajdującą się po prawej stronie ekranu głównego ikonę pucharu. Wtedy otworzy się okno rankingów. Foto: Onet Na ryby Wybieramy opcję 'Największe' (1) i jedziemy po liście w dół, aż nie znajdziemy gadżetów piłkarskich (2). Wtedy klikamy myszką na ikonę łowiska, przechodzimy na ekran łowiska i wciskamy 'Przejdź'. Potem możemy bez przeszkód wyławiać z zalanej murawy podkoszulki, piłki i trampki. By łowić na tym łowisku, nie jest potrzebna żadna licencja ani pojazd, jednak używać tam możemy jedynie spinningu. UWAGA! Basen narodowy jest żartem twórców, który w każdej chwili może zostać usunięty z gry! Foto: Onet Na ryby Jak zostać królem wędki i się przy tym nie zestarzeć - czyli strategia połowów i rady ogólne W przeciwieństwie do wielu innych gier przeglądarkowych "Na ryby" nie prowadzi gracza za rękę i nie tłumaczy mu, w jaki sposób ma grać. Dlatego właśnie przygotowaliśmy zestaw kilku porad dla początkujących, które pomogą wam szybko zdobywać nowe poziomy i fundusze. Pierwsze kroki w wędkarskim świecie Foto: Onet Na ryby Kiedy tylko zaczniemy grę, w naszym plecaku znajduje się 10 sieci. W każdą z nich możemy złowić do 20 kg ryb, dla porównania na tym poziomie na wędkę łowimy ryby około półkilogramowe. Od razu po wejściu do gry zarzucamy więc sieć na jedynym dostępnym łowisku. Za każdym razem, gdy zdobędziemy kolejny, poziom sprawdźmy, czy zostały nam udostępnione nowe i na nich także zarzucajmy sieci. UWAGA! Na poziomie 15 dostępne staje się łowisko morskie na Atlantyku, widać je na mapie po kliknięciu na Afrykę. Zarzucanie na nim sieci jest niezwykle opłacalne. Kiedy zaczynamy grę, mamy także kilka bonusów dostępnych w oknie zanęt. Warto jednak zostawić je sobie na później i nie zużyć ich od razu po wejściu do gry. Sam początek naszej przygody jest bardzo prosty. Czwarty poziom, na którym dostaniemy dostęp do nowego łowiska, osiągniemy w kilka chwil. Sprzęt To jak duże ryby będziemy łowić, w dużej mierze zależy od sprzętu. Powinniśmy ciągle inwestować w jego rozwój. Warto po osiągnięciu każdego nowego poziomu sprawdzić, jakie elementy sprzętu staną się dla nas dostępne i zaplanować własny rozwój. Początkowo mamy dość ograniczony wybór pomiędzy wędką spławikową a spinningiem i tak naprawdę nie ma pomiędzy nimi wielkiej różnicy. Żadna z nich nie jest wyraźnie bardziej opłacalna. Dlatego inwestować powinniśmy w ten rodzaj wędki, który bardziej nam odpowiada. Na późniejszym etapie możemy kupić bardzo drogi sprzęt to łowienia na morzu. Kiedy tylko pojawi się taka możliwość, nie wahajcie się i kupcie go. Inwestycja zwróci się naprawdę szybko. Łowiska Jeśli chodzi o opłacalność łowisk, panuje dość prosta zasada, im trudniej się do niego dostać, tym bardziej opłaca się na nim łowić. Dodatkowo trzeba pamiętać, że łowiska morskie są znacznie "bogatsze" od tych śródlądowych. Jeśli już zdecydujemy się wykupić jakiś pojazd, to polecam samochód, który pozwala wędkować na Mississipi w Ameryce Północnej i na Rajskiej plaży w Australii. To ostatnie łowisko jest uznawane za najbardziej opłacalne w całej grze. Warto także na każdym łowisku obserwować, za jakie gatunki ryb dostajemy najwięcej pieniędzy i doświadczenia i uwzględnić to przy wyborze przynęty i typu wędki. Dla przykładu na jeziorze Bajkał zdecydowanie warto łowić używając na przynętę raków, ponieważ wtedy łapie się dużo cennych tajmieni. Można przy tym generalnie założyć, że droższe przynęty pozwalają nam złowić droższe ryby. Skąd brać banknoty? Banknoty to tak zwana waluta premium, czyli taka, którą możemy wykupić za realną gotówkę poprzez przelew lub SMS-a. Istnieją jednak pewne sposoby, by zdobyć ją, nie tracąc ani złotówki. Spójrzcie niżej. Foto: Onet Na ryby Pierwszy z nich to osiągnięcia. Kiedy klikniemy na ikonkę naszej postaci w lewym dolnym rogu ekranu (strzałka 1) wejdziemy do okna naszych statystyk. W pasku na górze powinniśmy kliknąć 'Osiągnięcia' (2), wtedy pokaże się lista wyzwań. Każde z nich posiada cztery poziomy. Osiągnięcie najwyższego z nich oznacza nagrodę w postaci dużej ilości doświadczenia i 25 banknotów. Przykładowe osiągnięcie to liczba znajomych (3). W tym wypadku, żeby zdobyć banknoty, musimy mieć 50 znajomych. Nagradzane jest także codzienne logowanie się do gry. Każdego dnia dostajemy jakąś drobną nagrodę, a za każdy siódmy dzień z rzędu dostajemy niewielką ilość banknotów. Kiedy już zdobędziemy jakiś drobny, kapitał tą drogą możemy powiększać go przez pojedynki. Jak to działa pisaliśmy już w rozdziale "Czemu nie warto łowić samemu?" Zagraj w "Na ryby" już teraz! Zakończenie Teraz wiecie już wszystko, co niezbędne, żeby rozpocząć swoją przygodę z łowieniem ryb. Znacie podstawowe mechanizmy rozgrywki i nie pomylicie zanęty z przynętą, a spinningu ze sparringiem. Mam wielką nadzieję, że ten poradnik pomoże wam odnaleźć się w gąszczu opcji, i że kiedyś każdy z was złowi taaaką rybę jak ta. Zagraj w "Na ryby" już teraz! Foto: Onet Na ryby

pomoc w formie ryby i wędki